Stanowisko Koalicji ws. PO Rozwój Polski Wschodniej
Wojciech Szymalski, Krzysztof Rytel, 2006.05.26
Stanowisko Koalicji Lanckorońskiej skierowano do Wiceministra Rozwoju Regionalego Jerzego Kwiecińskiego.
Uważamy, że Program Operacyjny dość trafnie identyfikuje problemy, słabe strony, a z drugiej strony szanse rozwojowe Polski Wschodniej. Bardzo dobrze zaprogramowane zostało zwłaszcza działanie dotyczące transportu publicznego w miastach. Jesteśmy za tym aby pozostało dokładnie w takiej formie jak jest to zapisane w projekcie. Pozytywnie oceniamy także zidentyfikowanie turystyki czy ekologicznego rolnictwa jako szansy na rozwój i tworzenie miejsc pracy.
Niestety projekt posiada jedną, bardzo istotną wadę. W zakresie transportu zbiorowego przewidziano jedynie działania w transporcie miejskim. Nie przewidziano żadnych inwestycji w transport publiczny pozamiejski, w tym zwłaszcza kolejowy, chociaż przewidziano znaczne inwestycje w drogi wojewódzkie.
PO niezgodny z konstytucją
Taki kształt Programu Operacyjnego będzie niezgodny z konstytucyjną zasadą zrównoważonego rozwoju, polityką horyzontalną Unii Europejskiej dotyczącą ochrony środowiska, w tym zwłaszcza przeciwdziałania zmianom klimatycznym oraz unijną Białą Księgą dotyczącą transportu, która mówi o przerzucaniu transportu z dróg na koleje.
Należy wyrazić poważne wątpliwości czy skazanie istniejącej już infrastruktury kolejowej na degradację jest słuszne. W sytuacji obecnego i spodziewanego w przyszłości coraz większego zatłoczenia dróg, zwiększanie podaży infrastruktury transportowej wyłącznie przez rozbudowę dróg kołowych będzie bardzo kosztowne i nigdy nie nadąży za popytem. Bardziej racjonalne byłoby działanie zgodne z Białą Księgą dotyczącą Transportu UE, która przewiduje przerzucanie transportu z dróg na formy transportu bardziej przyjazne środowisku, w tym zwłaszcza na kolej. Transport kolejowy w porównaniu do kołowego, jest nie tylko dużo bardziej efektywny przestrzennie (zajętość terenu), ale także bardziej przyjazny środowisku i powoduje kilkukrotnie mniejsze koszty zewnętrzne (w tym leczenia ofiar wypadków, leczenia ofiar chorób motoryzacyjnych, rekompensowanie strat w środowisku naturalnym) na pasażera, czy tonę towaru. Koszty zewnętrzne w większości obciążają sferę finansów publicznych.
W przypadku Polski Wschodniej dodatkowym czynnikiem za inwestycjami w transport kolejowy jest fakt, że on już istnieje. Należy go tylko modernizować poprzez remonty linii kolejowych, dostosowanie do obecnych potrzeb pasażerów, zakup nowoczesnego taboru, w tym autobusów szynowych dwukrotnie tańszych w eksploatacji.
PO niezgodny z własną diagnozą
Brak działań nakierowanych na rewitalizację i rozwój transportu kolejowego wydaje się być niezgodny także z diagnozą rozpoczynającą tekst Programu operacyjnego, która stwierdza m.in:
W Polsce Wschodniej znajduje się 22,7% krajowej eksploatowanej sieci kolejowej. Na 100 km kw. przypada 4,6 km linii kolejowej, podczas gdy średnio w kraju wskaźnik ten wynosi 6,4. Mimo niskiej gęstości sieci kolejowej na tym obszarze w ciągu ostatnich 5 lat zamknięto 660 km linii. W tym przypadku także występuje pilna potrzeba modernizacji linii kolejowych, łączących główne ośrodki miejskie z Warszawą oraz prowadzących do przejść granicznych, a także rozważyć należy otwarcie zamkniętych linii dla ruchu lokalnego.
PO niezgodny z własną analizą SWOT
Również w analizie SWOT znajduje się stwierdzenie o złym stanie technicznym sieci zarówno drogowej, jak i kolejowej. Tymczasem w proponowanych działaniach nie znajduje się ani modernizacja linii kolejowych, ani przywracanie zamkniętych linii lokalnych.
Propozycje
Zdaniem Koalicji inwestycje w zakresie linii kolejowych oraz taboru są niezwykle potrzebne dla rozwoju Polski wschodniej. Dlatego też proponujemy stworzenie osobnego priorytetu poświęconego transportowi kolejowemu, albo rozszerzenie priorytetu III o działania w zakresie kolei.
Oto przykładowe działania, jakie powinny być finansowane z Programu Operacyjnego, obrazujące znaczenie projektów kolejowych dla rozwoju Polski wschodniej:
1. Modernizacja linii kolejowych łączących miasta submetropolitalne z Warszawą, przede wszystkim Lublin i Rzeszów (odcinki Rzeszów - Stalowa Wola, Stalowa Wola - Rzeczyca, Stalowa Wola - Skarżysko Kamienna), a także Olsztyn (odcinek Działdowo - Olsztyn)
2. Modernizacja linii kolejowych łączących ośrodki regionalne Polski wschodniej: Rzeszów - Lublin - Siedlce - Białystok oraz ewentualnie: Łomża, Ostrołęka, Olsztyn.
W tym korytarzu planowana jest droga ekspresowa S-19. Brak połączeń kolejowych byłby sprzeczny z europejską Białą Księgą dotyczącą transportu, a także polityką zrównoważonego rozwoju. Tym bardziej, że istnieją linie kolejowe umożliwiające takie połączenie, tylko są one w bardzo złym stanie i w większości nie jest prowadzony ruch pasażerski. Wznowienie przewozów choćby tylko na odcinku Lubartów - Lublin miałoby duże znaczenie dla systemu transportowego aglomeracji Lubina.
3. Rewitalizacja połączeń kolejowych łączących ośrodki subregionalne ze stolicami regionów. Przykładem jest relacja Zamość - Lublin. Jest skandalem, że do tak dużego ośrodka, niegdyś wojewódzkiego, jakim jest Zamość, kursuje tylko jeden pociąg dziennie. Dla porównania w relacji tej kursuje ponad 40 autobusów PKS dziennie - po zatłoczonych drogach. Przykładem sensownego projektu mogłoby być zapewnienie bezpośredniego połączenia kolejowego Lublina z Zamościem, z odtworzeniem łącznicy omijającej stację przesiadkową w Zawadzie i budową przystanków w centrum Zamościa. Połączenie obsługiwałoby kilka sztuk szynobusów z częstotliwością co godzinę w szczycie i co dwie poza i w święta. Wskazane byłoby zagęszczenie kursów na odcinku Świdnik - Lublin dla uzyskania na tym odcinku taktu np. co 20 lub 30 minut.
4. Rewitalizacja połączeń kolejowych do ośrodków turystycznych i uzdrowiskowych, takich jak np. Frombork, Tolkmicko, Mrągowo, Mikołajki, Ruciane - Nida, Pisz, Gołdap, Augustów, Białowieża, Włodawa, Zwierzyniec, Susiec, Horyniec Zdrój, Ustrzyki Dolne, Łupków, Busko Zdrój. Turystyka jest jednym z sektorów przewidzianych do wsparcia w ramach programu. Jest to też jedna z istotnych szans rozwojowych Polski wschodniej. Tymczasem brak dostępności koleją jest istotnym czynnikiem ograniczającym popularność i rozwój miejscowości turystycznych. Przykładowo dla turysty z Niemiec, przyzwyczajonego do doskonałej komunikacji kolejowej, miejscowości poza siecią kolejową nie istnieją w jego świadomości.
Niezrównoważenie inwestycji transportowych dla Polski wschodniej jest tym większe, że w Programie Operacyjnym Infrastruktura i Środowisko przewidziano dodatkowo ok. 1 mld Euro na osobny priorytet Infrastruktura drogowa w Polsce wschodniej. I w tym przypadku również najwyraźniej zapomniano o transporcie kolejowym.
Mamy nadzieję, że przychyli się Pan do naszego głosu i uda się zmodyfikować Program Operacyjny.