Z okazji pierwszego śniegu w Warszawie przedstawiamy parę obrazków ze Skandynawii, gdzie zima trwa dłużej niż u nas, a mimo to opłaca się budować i utrzymywać infrastrukturę rowerową. Wspominaliśmy już o łączeniu transportu szynowego z rowerowym w stolicy Szwecji [zobacz >>>], tym razem pokusimy się jednak o szerszy fotoreportaż. W programie trzy mosty – kolejowo-tramwajowy, tramwajowy i kolejowy – z których oprócz pojazdów szynowych mogą korzystać także niezmotoryzowani.

Lidingöbron

Na początek leciwy most Lidingöbron z 1925 r. Rowerzyści i piesi dzielą ten most na wyspę Lidingö...

...z linią kolei Lidingöbanan...

...w 2008 r. przekwalifikowaną na tramwaj nr 21.

Również dalej między torami a morzem prowadzi ścieżka rowerowa...

...oferując ciekawy skrót na wschodnią część wyspy.

Wiadukty drogowe nad torami wykorzystywane są do bezkolizyjnego przeprowadzenia także ruchu rowerowego.

Alviksbron

Most tramwajowy Alviksbron został otwarty w 2000 r. Długość mostu to 400 m, wysokość 24 m nad lustrem wody, koszt w przeliczeniu na złotówki – ok. 80 mln zł. Porównując np. z oddanym w tym samym roku mostem Świętokrzyskim w Warszawie – nieco krócej, trzy razy wyżej, dwa razy taniej.

Jeździ tędy Tvärbanan – tramwaj linii 22 łączący zachodnie i południowe przedmieścia Sztokholmu z pominięciem centrum, mający na celu odciążyć wąskie gardła w śródmieściu.

...oraz oczywiście rowery.

Najwyraźniej nie ma tam fachowców na miarę warszawskich speców od mostu Krasińskiego [zobacz >>>], którzy wytłumaczyliby rozrzutnym niczym Szkoci Szwedom, że most tramwajowy bez co najmniej czterech pasów ruchu dla samochodów się nie opłaca.

Jeszcze raz ciąg pieszo-rowerowy na moście.

Aby pokonać tę samą relację samochodem, trzeba nadłożyć ok. 5 km i odstać swoje w korku na autostradzie (wzdłuż której oczywiście też prowadzi ścieżka rowerowa i linia metra, ta ostatnia w tym miejscu na powierzchni – po lewej widoczna stacja). Dziwnym zbiegiem okoliczności to podobny dystans jak ze Śliwic na plac Wilsona przez most Gdański lub Grota-Roweckiego.

Wjazd na most od strony południowej. Przed przystankiem Stora Essingen część pieszo-rowerowa włączona jest w ulicę lokalną - Essingeringen.

Årstabroarna

Przenosimy się na parę mostów kolejowych w południowo-zachodniej części miasta, wyprowadzająca ruch z centrum w kierunku Malmo i Goteborga. Starszy – wschodni – pochodzi z 1929 r.; niestety nie ma na nim miejsca dla rowerów.

Jeszcze w latach 60-tych ubiegłego wieku planowano dobudować obok most drogowy. Zamiast niego stanął jednak dodatkowy most kolejowy, zaprojektowany przez Normana Fostera. Otwarto go w 2005 r.

Obok dwóch dodatkowych torów zmieścił się tu także ciąg pieszo-rowerowy.

W tle park Tuntolunden i ogródki działkowe.

Widok na oba mosty (na pierwszym planie nowy, w tle stary) od północnego zachodu.

Zbliżenie.

Wjazd od strony Södermalm, z ul. Tantogatan po południowej stronie torów.